Bloğa bugün çok kafa yorduğumdan mı yoksa son zamanların stresinden mi bilmiyorum uzun zamandır yaşamadığım FMF atağım akşam üzeri kendini gösterdi. Dün biraz dışarı çıkmıştım üşütmüşüm sanırım bunun etkisiyle zayıflayınca bünyem fmf genlerim fırsat bu fırsat hadi biraz kendimizi gösterelim dedi. Biraz mide bulantısı filan da yaptı. Bir de böyle hastalanıp yatağa düşünce başlayan şu anksiyetelerim yok mu?.. Yatıp istirahat da edemiyorum. Gözümü kapasam başlıyor düşünceler beynimi yemeye.
Çabalama ve yaşam mücadelesi gücü, yaşama tutunma arzusu bu kısa sürede nasıl bu denli azabiliyor anlayamıyorum. Soğukta titreyen bir kedinin çaresizliğinde gibi kıvranırken; ufak tefek işler, önemsiz kaygılar büyüyor ve göğsüme çöküyor. İyi zamanlarımda başarısızlıklarım gözümün önüne gelince kendime Samuel Becket'in "hep denedin hep yenildin bi daha dene bi daha yenil" gibi sözleri, güç verici olayları hatırlatıp motive olabilirken ve kendimi toparlayabilirken; şimdi bu halde kaç yenilginin daha üstesinden gelebileceğimi bilmiyorum. Uyuyum diye gözümü kapıyorum olumsuz düşünceler dünyasında boğulacak oluyorum. Midem bulanıyor. Yarın sabah ise nasıl gideceğim kim bilir...
0 Yorumlar